बेभान,उन्मक्त , सर भैर वारा ...

बेभान,उन्मक्त , सर भैर वारा ...



वाहायचा असाच सुसाट..

एके दिवशी ... एके दिवशी

एक अलगद अस मोरपीस त्याला स्पर्शून गेल..

तो थांबला .. त्याने पाहिलं..

बेभान, उन्माक्त्पानाची सगळी लक्तर गळून पडली.. .

पुढे होती एक " चैत्यान्याने "माखलेली , हिरवा चुडा ल्यालेली .. एक नाजून वेल..

तो क्षणात विरघळला .. ...

वार्याची पार झुळूक झाला ....

त्यातला बदल त्याला जाणवला.. पटला ...



वेलीला सांगण्याचा त्यांचा अपर प्रयत्न आणि स्वत्याच्या धुंदीत अश्णारी नाजुग वेडी वेल ...

आणि वार्याला जाणवणारी एक सत्यता...

जाणवल त्याला

कितीही बेभान राहिलो ...

तरी एक बेदी आहे , एक काटेरी कुंपण आहे ... जिचे काटे आपली हि साजणी नाही सहन करू शकणार

......

त्यानेही घेतली माघार ... परतवल सगळ जसच्या तस ....





आता थांबलाय तो..

कुणीच नसताना कुणाचीतरी वाट बघत

On bench!!

आज office मध्ये आले आणि कळल कि आजही कोणतीच म्हणावी तशी task नाहीये..

म काय मनातल्या मनात ४-५ उड्या मारून घेतल्या आणि बसले एकूण एक blogs धुंडाळत ...

मला हेच समजत नाही जर कंपनी ला माझ्या on bench असण्याच tension नाहीये तर मला कशाला असेन... नाही का?

आणि ह्या इंटरनेट च्या महा जालात कोण एकटा माणूस असेन ???

आणि ह्या उपर कुणालाही बोर होण हि त्या त्या व्यक्तीची मानसिक स्थिती आहे .....

हे आमच्या कंपनी च्या हिरोईन ला येऊन सांगा .....!!!